Ενώ η Καλαμαριά έψαχνε τον Απόλλωνά της μεταξύ Κατερίνης και Πολυκάστρου, ξάφνου της προκύπτουν δύο Απόλλωνες. Ο ένας ολόκληρου του Πόντου, ο άλλος της Καλαμαριάς. Ο ένας με υπερπόντιο και υπερατλαντικό πρόεδρο, ο άλλος με γνωστό και μη εξαιρετέο. Από σχέδια επί χάρτου και οι δύο ομάδες δόξα τω Θεώ! Άσε που μπορεί να έχουν μόνο σχέδια, χωρίς σχεδία...

 

 

Στην ΠΑΕ η είδηση είναι πώς αφίχθη ο πρόεδρος και υποτίθεται θα γίνουν κοσμογονικά πράγματα. Ούτε προμελετημένο να το είχε να σκάσει μύτη, περίπου, ταυτόχρονα με τον Ιβάν. Για να λέμε και καμιά αλήθεια όταν ξαναήρθε πριν δύο χρόνια τα πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά. Κι αν γίνω θρασύς θα πω ότι πήγαν από το κακό στο χειρότερο.

 

Βέβαια τώρα ίσως να έχουν αλλάξει πολλά, ίσως ο άνθρωπος να έχει κάνει καινούργιο κομπόδεμα και να θέλει να το ρίξει στην ομάδα. Διότι ο τζίρος ο μεγάλος στο Miami γίνεται το χειμώνα, όταν κατεβαίνουν από τη χιονισμένη Νέα Υόρκη οι ματσωμένοι συνταξιούχοι για να βρουν πιο ζεστό κλίμα. Μπορεί πάλι να ήρθε και για ψυχολογικούς λόγους, καθότι όπως μαθαίνω τα τζιμάνια κάτω την κάνουν φύλλο και φτερό την ομάδα. Πέρα από αυτό, αν ο Απόλλων Πόντου συνεχίσει να πορεύεται τρεμοσβήνοντας, κάποια στιγμή θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι.

 

 

Όσον αφορά το νέο εγχείρημα πού ξεκινά στην Καλαμαριά, πολύ συναίσθημα πουλιέται και δεν με ψήνει ακόμη. Ό,τι και να λένε οι διοικούντες του ερασιτέχνη με τον πολύ μικρό περίγυρό τους και όσο να συσπειρώνονται ορισμένοι άλλοι από απέχθεια για την ΠΑΕ και το ρητό του “μη χείρον βέλτιστον”, η Καλαμαριά δεν πείθεται. Υπάρχει βλέπετε και το παρελθόν, για το οποίο πολλοί Καλαμαριώτες υποστηρίζουν ότι είχε σκούρες αποχρώσεις.

 

Μοιάζει φάρσα, φυσικά, να μιλάμε για τα εκατοντάδες Διαρκείας που πουλιούνται, όταν η τιμή τους αξίζει πέντε καφέδες. Οι υποψήφιοι των Αυτοδιοικητικών Εκλογών που έρχονται να πάρουν από ένα Διαρκείας, νάτη η χιλιάδα. Έπειτα είναι και το άλλο: αν δηλαδή αντέχεται ο χρόνος που χρειάζεται για να δει κανείς αυτόν τον Απόλλωνα σε μία αξιοπρεπή Κατηγορία, δηλαδή στην Superleague 2. Ακόμα και τρένο να πάει ανεβαίνοντας μία Κατηγορία κάθε χρόνο πιάσαμε πενταετία κι αν χαθούν κάποιες χρονιές, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό, φύγαμε για δεκαετία.

 

Δηλαδή ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Και αν με το καλό έρθει μία τέτοια ώρα θα έχουμε κι άλλα ντράβαλα, τα χρέη του παρελθόντος. Εκτός αν μέχρι τότε γίνει υπουργός αθλητισμού ο Μάρκος Σεφερλής κι αλλάξει άρδην το τοπίο στο ποδόσφαιρο. Για να μην υπολογίσουμε το μπλέξιμο, ή μάλλον τα μπλεξίματα, σε περίπτωση που ο Απόλλων Πόντου δεν τα έχει κακαρώσει, οπότε λογικά δεν μπορεί να γίνει άλλη ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία. Βέβαια υπάρχει και σ’ αυτό το ενδεχόμενο η ελπίδα του Σεφερλή.

 

 

Ας τους αφήσουμε τους ανθρώπους να κάνουν τα πλάνα τους, με τα κουμάντα τους, και στον έναν Απόλλωνα και στον άλλον. Κι ας αναρωτιέται κόσμος και κοσμάκης, τι σόι πετριά είναι αυτή να τους ξεφωνίζουν και να συνεχίζουν να θέλουν να πετάνε τα χρήματά τους; Κι ας είναι πιθανό να ακουστεί στο τέλος “που είναι ο Απόλλων;;;”